O doktrini trodelnosti

NAPOMENA: Ovaj tekst objavljen je u mojim Sabranim ezoterijskim spisima

U ovom odeljku neću se baviti opštim značenjima i pojavnostima trijade i trodelnosti u ezoteriji ili mitologiji. Fokus je na vidovima koji doprinose razumevanju doktrine predstojećeg astrološkog doba, odnosno doba Vodolije. Za početak, podsetimo se Merkurovog glifa koji simbolički predstavlja načelo trodelnosti. Reč je o izrazu trijade koja metafizički i nadistorijski bdije nad svim epohama čovečanstva. Tako i u Krolijevoj Knjizi zakona trijada predstavlja noseći oblik strukture njene poruke. Ona sama za sebe tvrdi da je trostruka, budući da je sastavljena iz tri poglavlja od kojih svako predstavlja objavljivanje po jednog vodećeg načela eona boga Horusa. „Ovo što pišeš je trostruka knjiga Zakona.“ I:35. Ime Horusa se u Knjizi zakona javlja u tri oblika, što opet, podsetiću, nema nikakve veze sa egiptologijom, kao Heru-ra-ha, Ra-hoor-khuit i Hoor-paar-kraat. Danijel Gunter u knjizi Inicijacija u Aeon Deteta (srpsko izdanje Alef, Beograd, 2015), navodi sedam Horusovih imena pomenutih u Knjizi zakona: 

Hoor-paar-kraat

Ra-Hoor-Khuit

Heru-pa-kraath

Ra-Hoor-Khu

Ra-Hoor-Khut

Heru-ra-ha

Hoor-pa-kraat. 

Vidi stihove: I:7,36,49,52; II:8,64; II:1,35. Ipak, tih sedam imena su varijacije osnovnih tri. 

U stihu 40, prve glave, piše: „… postoje Tri Ranga, Samotnik, i Ljubavnik, i čovek Zemlje.“ Upravo taj iskaz najviše upućuje na tajanstvo Merkurovog glifa. Na vrhu je Mesečev luk – lunarni Samotnik (sličnost sa devetom tarot arkanom Pustinjak koja pripada Merkuru i označava Devicu te hebrejsko slovo jod po nomenklaturi Zlatne zore). Ispod toga, u sredini glifa je solarni Ljubavnik (karta VI Ljubavnici koja takođe pripada Merkuru i označava Blizance te hebrejsko slovo zain). Ispod Ljubavnika je utemeljenje figure u čoveku Zemlje saturnalne prirode čiji je atribut arkana XXI Svet ili Univerzum, koji kao svet četiri elementa odgovara kristalizovanoj projekciji Saturna. Hebrejski atribut ove karte, po pomenutim korespondencijama, jeste tau, a to je krst – simbol svetlosti, ali i jedinstva četiri elementa, zatim strane sveta itd. Njihovo jedinstvo formira funkcionalnu monadu, trojedinstvo, čiji je hrišćanski izraz bog u tri oblika: Otac, Sin i Sveti Duh, a koji su suštinski jedno, odnosno Jedan. Taj Jedan je alef, koji zajedno sa tau (vrednost 400), zain (vrednost 7) i jod (vrednost 10) daju 418, a što predstavlja broj od posebnog značaja u Knjizi zakona a odnosi se na broj tzv Kuće Proroka, čime se potvrđuje veza sa Merkurom budući da su pojmovi kuće i proroka merkurovske prirode. Brojčanu vrednost 418 ima i reč het, koja označava osmo slovo hebrejskog alfabeta i prevodi se kao ograda. Ta ograda može biti shvaćena na mnogo načina, ali u ovom asocijativnom nizu ukazuje na ogradu hrama koja deli sveto od svetovnog, sakralno od profanog. 

Hrist, bogočovek, ušao je u Jerusalim jašući magarca. I tu vidimo trijadu Hrist – magarac – Jerusalim, koja ukazuje na isti fenomen. Hrist (svest iz Tifareta), ulazi u Jerusalim (simbolika Nebeskog Jerusalima), odnosno u Grad Piramida, u Binah, na magarcu. Šta predstavlja taj magarac i ko je magarac, odnosno Kristofer, Hristoforos, nosilac-Hrista, nosilac zlata, odnosno zlatnog runa? Šta je agens koji nosi zlato, prebacuje svest preko ambisa do Božjeg Grada? To je onaj krst elemenata sa dna Merkurovog glifa koji nosi solarni krug do visina lunarne refleksije koja simbolizuje apstraktne sfere. I korak dalje, zahvatanjem u egiptozofski asocijativni lanac stvaramo zaključak – magarac je Set, onaj kojeg je pobedio Horus, pobedničko i osvetničko Dete. Magarac je imenitelj sile koja adepta prebacuje preko apstraktnog ambisa. Preciznije, magarac je simbol senke, tame, zla koje je Mesija savladao i na njemu pobednički jaše. Magarac, a naročito onaj crveni, u Egiptu je poznat kao simbol opakih sila i može se porediti čak i sa Zveri iz Apokalipse. Magarac ima još značenja, dobroćudnih ili zlokobnih, ali je njegova priroda u suštini saturnovska.

Trijadu eona Horusa možemo uporediti sa tradicionalnom koncepcijom Deus – Homo – Natura, odnosno Bog – Čovek – Priroda, koja Čoveka stavlja u središte trijade između Boga i Prirode. Takođe, postoji snažna veza i sa primarnom trijadom masonskih stepenova: Učenik (Sunce na istoku) – Pomoćnik (južno podnevno Sunce) – Majstor Mason (zalazeće Sunce na zapadu). Masonska legenda o ubistvu Hirama Abifa ukazuje na kosmološki značaj te veze. Elifas Levi o tome piše na sledeći način:

„Postoje tri stepena u hijerarhiji bića; Postoje troja vrata na hramu; Postoje tri zraka u jednom zraku svetlosti; Postoje tri sile u prirodi. Te sile su simbolizovane štapom za merenje koji ujedinjuje, metalnom šipkom ili polugom koja podiže, i maljom koji učvršćuje ili čini čvrstim. Buna sirovog instinkta protiv autokratije mudrosti, naoružava se uzastopno sa te tri sile. Postoje tri buntovnika: Buntovnik protiv prirode, Buntovnik protiv znanja, Buntovnik protiv istine. Oni su simbolički predstavljeni u paklu starih naroda sa tri glave Kerbera. U Bibliji simbolički ih predstavljaju Korej, Datan i Aviron. U masonskim legendama oni su obeleženi simbolima čije kabalističke kombinacije variraju zavisno od stepena inicijacije. Prvi, obično zvan Aviron (ili Abiram) ili Hiramov ubica, udara velikog majstora štapom za merenje. Baš na taj način je toliko pravednih žrtvovano u ime zakona. Drugi po imenu Miphiboseth, od imena jednog besmislenog pretendenta na Davidov presto, udara Hirama gvozdenom šipkom. Tako i popularna reakcija na tiraniju postaje druga tiranija i pokazuje se još pogubnijom za vladavinu mudrosti i vrline. Konačno, treći dokrajčuje Hirama maljem, baš kao brutalni obnovitelji takozvanog reda, koji obezbeđuju svoj autoritet rušenjem i gušenjem inteligencije.“ Elifas Levi, Masonske legende, Esotheria, Beograd, 2005, str 39-40

Hiram je Sunce. Trojica Hiramovih ubica koji se pominju u legendi predstavljaju tri znaka u zodijaku: Vagu, Škorpiju i Strelca. Ubica koji predstavlja Vagu udara Hirama štapom za merenje, odnosno lenjirom (poravnanje, jesenja ravnodnevnica). Drugi ubica, Škorpija, udara Hirama gvozdenom šipkom, odnosno uglomerom. Treći ubica, Strelac, udara maljem. Nakon toga, Hiram biva sahranjen na brdu Morija, odnosno Sunce nakon Strelca ulazi u znak Jarca gde se nalazi u hibernaciji tokom zimskog solsticija i čitave zime, koju obeležavaju znaci Jarca, Vodolije i Riba. Potraga za Hiramovim grobom i podizanje njegovog tela potpada pod ostale zodijačke znake. Takođe, trodelnost sunčevih dnevnih faza mogu predstavljati i trojedinog boga, odnosno boga u tri oblika, kao jutarnje sunce na istoku, ono je Otac; sunce u zenitu je Sin; kao zalazeće sunce na zapadu, ono je Sveti Duh ili Velika Majka.

Trodelnost ljudskog bića jeste involucijski odgovor čovečanstva na izazov nastao nakon mitskog pada, izgona iz Rajskog vrta, odnosno opšte degradacije prvobitnog stanja tradicionalno nazvanog Zlatnim dobom. Tako je ustanovljena trijada čija je svrha da omogući produžetak ljudskog bitisanja na Zemlji, doduše na temelju sužene svesti ogromne većine ljudi. Trijada je načelo dalje involucije ljudske vrste, ali istovremeno i evolucije pojedinaca koji će omogućiti skok svih ostalih onda kada dođe vreme. Tako će biti dok na Zemlji, uslovi nalik prvobitnim, ponovo ne budu uspostavljeni, ili dok se ne dogodi nekakav neočekivani i iznenadni koreniti preobražaj usled dejstva kakvog nepredviđenog faktora, crnog ili sivog labuda.