Duhu arkane
Carica odgovara predstava Filozofa koji sledi Prirodu, odnosno prikaze mudraca,
arhetipskog Pustinjaka, koji drži svetiljku i prati korake žene umotane
u velove čiji je hod lagan i
koja zna kuda ide, iako je svuda okolo mrkli mrak. Carica, odnosno
L'Imperatrice, kako glasi njen naziv u Marseljskom špilu, nosi broj tri. To je,
po Elifasu Leviju, broj stvaranja. U specifičnom smislu ona je oličenje
nadahnuća. Seli Nikols ukazuje da su Carica i Papesa kao sestre te kada se
sestre pojavljuju u mitovima, snovima ili bajkama, one često predstavljaju dva
različita vida iste suštine. Njih dve zajedno kontrolišu četiri ženske tajne:
stvaranje, čuvanje, hranjenje i preobražaj. Najdžel Džekson u Carici vidi
lunarno-venuzijansku družicu solarno-marcijalnog Cara. Po njemu Carica je izraz
zemaljske Venere, koja je tradicionalno prikazivana odevena u raskošne haljine,
za razliku od nebeske Venere (karta Zvezda) koja je prikazivana naga. Džekson
pominje srednjovekovne Tiringijske hronike u kojima se opisuje planina
Hurselberg, odnosno Venusberg ili Mons Veneris koja predstavlja prolaz u
podzemnu palatu boginje Venere. Kao u Hemijskom venčanju Kristijana
Rozenkrojca junak priče silazi u podzemne odaje zamka gde u jednoj od
podrumskih soba zatiče uspavanu Veneru. Klasičan motiv u bajkama. Uspavana
Venera oživljava poljupcem princa. Ta poveznica ukazuje na htonsku prirodu
Carice i njene skrivene snage koje su izvor životne energije i plodnosti. U
venecijanskoj Commedia dell’arte sa likom Carice Džekson povezuje
devojku Kolumbinu koja na glavi nosi venac od ruža i čije ime znači golubica,
što je Venerina ptica.
Već sam u
poglavlju o Papesi pomenuo da ona u posebnom značenju može predstavljati himen,
dok bi Carica u tom slučaju označavala matericu. Uopšte ta simbolika povezana
je sa crnim kamenom koji je oduvek bio deo obožavanja velikih boginja. Taj
kamen je Elagabalus, Mons Veneris, kamen u Meki itd. To je ovalni kamen koji
ukazuje na matericu / grobnicu, mesto preobražaja, rađanja i umiranja. Sve je
to simbolizam vratnice, prolaza iz smrti u život i života u smrt. Osim toga, Carica
se u ulozi oličenja plodnosti može smatrati i kao čuvarkom semena, jer je
čuvanje semena u starim zemljoradničkim kulturama bila ženska obaveza.
U
Marseljskom špilu Carica sedi na žutom tronu. Pogled joj je
usmeren desno, što njenu orijentaciju čini drugačijom od Čarobnjaka i Papese.
Gornji deo njene odeće je plav, magnetni, dok je donji crven, električni, što
je situacija koja je uzemljuje. Džekson, pak, ukazuje na zelenu boju
karakterističnu za alhemijsko i ezoterijsko značenje prirode Caričinog lika
koja sledi nakon plave boje Papese. Tako do sada imamo sledeći raspored
boja: Luda – zeleno, Čarobnjak – crveno, Papesa – plavo, Carica – zeleno, Car –
crveno. Uviđamo obrazac po kome je Prvosveštenica u sredini niza likova čije su
boje istovetne. Takođe, Carica nosi
krunu, ali za razliku od figure Papese ta kruna ukazuje na svetovnu vlast, na
prirodu, materiju, a ne na duhovne stvari. U levoj ruci drži žezlo a u desnoj
štit sa crvenim orlom. Žezlo kao produžetak ruke označava moć i vlast. Među
likovima velikih arkana samo Carica i Car imaju žezlo. U Rečniku simbola
kaže se da žezlo egipatskih boginja predstavlja simbol radosti zbog slobode da
se sprovodi svoja volja. Žezlo faraona završavalo se u liku glave životinje
koja predstavlja kontroverznog boga Seta, što bi moglo ukazivati na silu koja
se nalazi u rukama vladara. U Marseljskom špilu na vrhu Caričinog i Carevog
žezla nalazi se kugla povrh koje je posađen krst. Kugla ukazuje na celovitost i
neku vrstu savršenstva, ali i na suverenitet nad svetom. Krst na vrhu označava njenu ulogu u spajanju neba i zemlje.
Marseljski špil
Seli Nikols
primećuje zanimljivu stvar: marseljska Papesa drži svoje ruke sklopljene,
štiteći tako tajnu svog tela, ruke Carice su otvorene, ukazujući na izlazeću
prirodu. Caričina kosa je, za razliku od Papesine, nepokrivena, slobodno pada.
Ona sebe slobodno prikazuje kao ženu. Nije ograničena stubovima hrama, nalazi
se na otvorenom. Carica je aktivna. Takođe, Nikols naglašava jednu bitnu
razliku između Carice i Papese. Papesa čuva nešto staro, a Carica otkriva nešto
novo. Jedna je zaštitnica tradicije a druga inovacije.
Pol Huson
ukazuje da u Keri Jejl Viskonti Sforca špilu (i u Pierpont Morgan Bergamo), Car
i Carica takođe nose štit sa orlom koji je heraldički simbol srednjovekovnog
Svetog Rimskog Carstva. Huson pominje da je krunu u mnogim poznijim, okultnim
tarotima, na Caričinoj glavi zamenila zvezdana kruna. Tako je i kod Vejtove
Carice, a kod Virta ona nosi krunu dok je iza njene glave oreol sa zvezdama.
Huson to objašnjava uticajem Elifasa Levija koji je Caricu pretvorio u
apokaliptičnu „ženu ogrnutu Suncem i krunisanu sa dvanaest zvezda“. Tako je
Carica od zemaljske Izide postala Izida Uranija pa je u Virtovom špilu dobila
krila. Ideju o Carici kao krilatoj ženi u nekom smislu možemo nazreti u njenom
liku prikazanom na karti Marseljskog i Vivil špila, gde nije baš sasvim jasno
da li je reč o visokim naslonima na njenom tronu koji podsećaju na krila. U
Marseljskom špilu, Carica ispod grudi ima žuti pojas u kome neki vide zodijak,
a oko vrata ogrlicu kojom dominiraju vatreni trouglovi, od kojih najveći pada
na pojas. Pozadina karte je crvenkasta, vatrena, ali takođe može ukazivati i na
crvenu zemlju.
Pierpont Morgan Bergamo špil
Carica nema
veo i to govori da ona predstavlja prvobitnu supstancu, tvar prapočetaka, pre nego
što je išta bilo stvoreno. Istovremeno ona označava stvaralačku moć
imaginacije, kao i sve ono što želimo. Ona je simbol svih želja pa otud i
privlačnost kao jedno od njenih svojstava. To je Velika Majka, univerzalna
materica koja rađa, uništava i obnavlja. Carica je i supruga, zakonita žena,
ona koja rađa zakonite naslednike, a što ukazuje i na to da bi oni nezakoniti
(ili oni koji ne bi smelo da postoje) postali žrtvama njenog neutaživog
apetita. Njena krv je mleko i njeno mleko je krv. Njene tečnosti opijaju,
isceljuju, ali i truju. Carica označava vladavinu. U liku Carice možemo
prepoznati i simbole modernih političkih ideologija – njujorški Kip slobode,
Marijan francuskih revolucionara, zastavu EU itd. U civilizacijskom smislu ona
predstavlja istoriju, državu, politički sistem, pa i samu civilizaciju. U
suštinskom značenju ona je slika moći. U psihološkom smislu ona predstavlja
zadovoljstvo. Mitološki, Carica je Venera, Afrodita, Ištar, boginja ljubavi (i
svete prostitucije), ali i rata, što odražava njenu
destruktivnu stranu. Carica je kao Država suprotnost Papesi kao Crkvi, baš kao
što Car, svetovni vladar, stoji nasuprot Papi kao duhovnoj vlasti.
Žak Vivil špil
Takođe, za razliku
od Papese čija je priroda lunarna, noćna, zvezdana, Caričina priroda je
solarna, o čemu svedoči prisustvo solarne ptice – orla. U Marseljskom špilu
prikazano je da Carica grli štit sa prikazom orla, što ukazuje na naročitu
prisnost sa ovim simbolom duha. Robert Plejs nas podseća na simbolizam orlova povezan sa
proročištem u Delfima. Po mitu o nastanku tog proročišta, Zevs oslobađa dva
orla da lete u suprotnim smerovima širom sveta dok se ne sretnu licem u lice u
svetom središtu. U antičkoj, srednjovekovnoj i renesansnoj umetnosti dve
životinje, kao što su ptice prikazane licem u lice, simbolizuju sveto središte,
simbol svetosti. U renesansi su alhemičari koristili mit o utemeljenju Delfa
kao simbol svoje potrage za svojim mističnim ciljem, kao što se može videti na
ilustraciji u poznatom alhemijskom tekstu Atalanta Fugiens, koja
prikazuje Zevsa kako pušta orlove. Na osnovu ovoga Plejs pretpostavlja da bi
orlovi okrenuti u suprotnim smerovima na kartama Carica i Car, mogli biti
referenca na ovu mističnu potragu. To je posebno zanimljivo
jer je njihov cilj u ovoj alegoriji, Svet, sveto središte. Ovo sugeriše da bi Car i Carica mogli
biti simbolično povezani s muškim i ženskim suprotnostima u alhemijskoj potrazi: crvenim kraljem i belom kraljicom. Da bi došli do
svog mističnog cilja alhemičari su verovali da crveni kralj i bela
kraljica moraju biti razdvojeni, pročišćeni i ponovno spojeni. Priča
predstavljena
tarot arkanama sledi sličan obrazac u kojem se muški i ženski
simboli razdvajaju, pročišćavaju i ponovo spajaju.
Zevs pušta orlove, ilustracija iz dela Atalanta Fugiens
Kod Krolija
su još dve ptice prisutne na karti: Pelikan (Velika Majka koja hrani svoje
mlade krvlju sopstvenog srca) i Beli Orao (koji je takođe prisutan na
Krolijevoj karti Ljubavnici), kompatibilan Crvenom Orlu na karti Car. Beli Orao
je srebro, Crveni Orao je zlato. Po Kroliju, u Carici su spojena najuzvišenija
duhovna i najniža materijalna svojstva, Mesec u rastu i Mesec u padu, koja su
prikazana na toj karti u njegovom špilu (Meseca nema u Carici Marseljskog
špila). Osim toga, ona predstavlja jedan od tri alhemijska oblika energije,a to je so. Kod Krolija, Carica u desnoj ruci drži lotos (što je po njemu,
simbol ženske, pasivne snage, živi oblik Svetog Grala, posvećen Sunčevom
krvlju) a ne žezlo kao u Marseljskom, Viskonti Sforca i Vejtovom špilu. Kroli
je krst sa žezla prebacio na njenu krunu. Osim toga, kod Krolija su na ovoj
karti prisutni vrabac (iznad opadajućeg Meseca) i golubica (iznad rastućeg
Meseca) kao Venerine ptice. U dnu karte, kao osnova prestola, nagoveštena je tajanstvena ruža, kapija, jer je Carici, u skladu
sa britanskim sistemom atribucija, dodeljeno hebrejsko slovo dalet - vrata. U okultnom smislu, ruža
je portal. Vejt je sa Caričinog štita uklonio orla i zamenio ga astrološkim
simbolom Venere. On je u Carici video Majku Prirodu pa je zato ambijent u
pozadini njenog lika napučen bujnom vegetacijom. U neku ruku ona je tu
predstavljena kao simbol raja na zemlji. Uopšteno, to je Velika Majka, a po
Vejtu – ženska strana moći. Njeno svojstvo je plodnost, a što ukazuje na
izobilje, rađanje, ali i na prolaz, odnosno ulaz / izlaz. Elifas Levi smatra da
ova karta simbolizuje Solomonov trougao, odnosno trougao koji u ceremonijalnoj
magiji služi kao obredni te iscrtanom linijom ograđeni prostor u kome se pojavljuje prizvani duh ili demon. Za van Rijnberka Carica simbolizuje
vrhunsku oštroumnost koja daje moć, pokretačku snagu koja pokreće sve živo.
Keri Jejl Viskonti Sforca tarot
