NAPOMENA:
Ovaj tekst preuzet je iz trećeg, proširenog, dopunjenog i samostalnog autorskog izdanja moje knjige "Božanska revolucija katastrofe" u okviru mojih Sabranih dela
Stvarnost je beskraj koji se zgnusnuo
oko nas tvoreći utisak postojanosti. Tradicija Istoka uči nas da je stvarnost
iluzija. Međutim, o kakvoj je stvarnosti tu reč? Mi smo naučeni na
podrazumevanje toga da je ova stvarnost opsena te da postoji neka viša,
neiluzorna, prava stvarnost. Težeći višoj stvarnosti obično previđamo
mogućnost da je svaka stvarnost opsena. Svaki put kada se beskraj nekako
„zgusne“, ovaploti se stvarnost. Svest možda može bitisati u ne-stvarnosti, ali
za to stanje ne možemo reći da je postojanje u pravom smislu reči. Postojanje
je skopčano sa stvarnošću o kakvoj god stvarnosti da je reč, nižoj ili višoj.
Teoretski možemo postojati u više stvarnosti simultano, ali ne možemo izvan
bilo kakve stvarnosti. Dakle, stvaranje iluzije jeste uslov postojanja. Izvan
iluzije je nepostojanje. Istovremeno postojanje i nepostojanje podrazumeva
svest, u i izvan iluzije, odnosno dvostruku pažnju.
Po teoriji okultizma u pozadini našeg
ovozemaljskog postojanja nalazi se fenomen poznat kao „astralna svetlost“.
Sfinga je simbol astralne svetlosti čije postojanje kroz četiri modaliteta
odgovara tradicionalno shvaćenim elementima: Vatra, Voda, Vazduh i Zemlja. Ti
elementi nisu stanja materije nego stanja astralne svetlosti. U toj podeli
imamo i peti element ali to sada nije od značaja. Načelno, tzv astral nije tek
dimenzija postojanja, nego je živa tvar, „duša“ Zemlje, svetlost različite
jačine i kvaliteta, sačinjena od bezbroj entiteta i inteligencija. Svaki
astralni element ima svog čuvara, odnosno daimona koji predstavlja izraz
celokupne prirode tog elementa. Po svojoj prirodi, elementi su osnove od kojih
su sačinjene materijalne stvari, organske i neorganske.
 |
| Yaroslav Gerzhedovich |
U skladu sa mojim viđenjem, u
ezoterijsko-istorijskom smislu daimoni elemenata, svi izuzev daimona Vazduha,
proterani su u središte Zemlje, kontinuiranim delovanjem magijskih struja koje
stoje u pozadini solarnih kultova. Ti daimoni su u neku ruku uspavani.
Posledica toga je razređena moć magije u naše vreme. Magovi prošlosti, dok su
daimoni elemenata bili budni i aktivni, mogli su prikupiti velike količine
astralnog svetla i manipulisati njime, zgušnjavajući ga i razređujući po volji,
stvarajući čudesa i materijalizacije. Danas to više nije moguće u meri kako je
to bilo moguće u prošlosti jer su znatno umanjene mogućnosti opštenja sa
uspavanim čuvarima. Ono što je danas moguće jesu manipulacije imaginacijom,
manipulacije vazdušnim elementom, mnjenjem, klimom, atmosferom, psihičkim
stanjima, mentalnim projekcijama itd. Sa magijske tačke gledišta, aktuelne
klimatske promene su izraz takvog stanja stvari.
Vladari-čuvari elemenata mogli su biti
proterani istorijskim razvojem čovečanstva, ali ne i čuvar elementa vazduha,
kome smo u eri vladavine razuma, poverili sudbinu u ruke. Sa tačke gledišta
magijske ravnoteže to uopšte nije dobro, jer posredstvom inteligencija
vazdušnog elementa, na jedan vulgaran način, vodeći umovi čovečanstva
pokušavaju ovladati i silama elemenata čiji su vladari-čuvari udaljeni iz
domena neposrednog opštenja sa ljudima. Današnji magovi, posredstvom elementa
Vazduha, pristupaju silinama drugih elemenata. Današnja nauka, pristupa prirodi
samo sa stajališta racionalnog mentaliteta a što predstavlja derivat forme
mentis čija je priroda saobrazna elementu Vazduha. To se sve poklapa sa
duhom vremena i sa nastupajućom astrološko-magijskom erom Vodolije, čija je
priroda takođe vazdušna, vođena inteligencijama Saturna, čija je priroda
istovremeno konzervativna i revolucionarna.
Ovo je doba anarhije i svojevrsnog
anarhističkog dogmatizma. Taj anarho-dogmatizam vidljiv je u parolama
revolucionarnih anarhista, čiji je najpoznatiji oblik: Sloboda, Jednakost,
Bratstvo. To su izopačenja drevnog simbolizma iz legende o ubistvu arhitekte
Solomonovog hrama Hirama Abifa (oblik legende o ubijenom i vaskrslom
božanstvu). Anarhistička sloboda je iskrivljenje načela lenjira, a što se
ovaploćuje kroz liberalne i emancipatorske težnje pojedinaca, grupa i naroda,
kroz nabujalu seksualizaciju. Anarhistička jednakost je iskrivljenje načela
uglomera, a što se ovaploćuje kroz degradaciju istorijskih tradicija.
Anarhističko bratstvo je iskrivljenje načela čekića, a što se ovaploćuje kroz
razorna zamahivanja teškog malja šovinizma, etničke, verske i rasne mržnje.
Političko-ideološki odrazi tih iskrivljenja su krivi lenjir (neo)liberalizma i
(neo)kolonijalizma, netačan uglomer komunizma / socijalizma i manijakalni čekić
ideološke identitetske ostrašćenosti. Krolijevski govoreći, reč je o izopačenim
trzajima umirućeg eona Riba u kontekstu prosijavanja kroz astralne modalitete
elementa Vazduha.
Oni koji obožavaju Istinu i
predstavljaju je kao Svetlost, koji podučavaju jednu Filozofiju, koji uče
Stvarnost, koji tolerišu sve oblike vere, koji negiraju hijerarhiju, imaju za
cilj da predvode čovečanstvo i ljudsku inteligenciju jednim postepenim putem,
sistemom korak-po-korak, ka vladavini razuma. Oni su druga strana medalje onih
koji obožavaju Reč Objave i čija je racionalizacija vere utrla put
uspostavljanju vladavine razuma. Obožavanje Istine je apsurdno, jer Istina nije
Svetlost, a već je ludost sama po sebi Svetlost obožavati. Setimo se mističnih
reči Krolijeve „Knjige zakona“, I:8,9: The Khabs is in the Khu, not the Khu in
the Khabs. Worship then the Khabs, and behold my light shed over you! Vera od
ljudi stvara magarce – da nose žrvanj greha ili da pod strašnim kletvama budu
izgnani u pustinju, da budu žrtve, da se žrtvuju i budu žrtvovani.
Setimo se mističnih reči ponovo: These
are fools that men adore; both their Gods & their men are fools. (I:11) I
give unimaginable joys on earth: certainty, not faith, while in life, upon
death; peace unutterable, rest, ecstasy; nor do I demand aught in sacrifice.
(I:58) Posledica negiranja hijerarhije jeste uzdizanje robova, robovskih bogova
i robovskog mentaliteta, vrednosti i ukusa. Setimo se mističnih reči još
jednom: Therefore the kings of the earth shall be Kings for ever: the slaves
shall serve. There is none that shall be cast down or lifted up: all is ever as
it was. (II:58). Oni koji Razum slove za Istinu, koji teže vladavini Razuma,
proizvode zbrku mentalnih psina, koncepata, regulacija, projekcija, procena.
Povodom toga setimo se mističnih reči koje opominju: He shall fall down into
the pit called Because, and there he shall perish with the dogs of Reason. Now
a curse upon Because and his kin! May Because be accursed for ever! If Will
stops and cries Why, invoking Because, then Will stops & does nought. If
Power asks why, then is Power weakness. Also reason is a lie; for there is a
factor infinite & unknown; & all their words are skew-wise. Enough of
Because! Be he damned for a dog! (II:27-33).
Oni koji uče realnost, koji teže da
stvarnost spoznaju i budu utemeljeni u njoj, rade zaludan posao, jer stvarnost
je fluidna. Oni stvarnost vide u brojevima i kroz brojeve, ali previđaju ono
što mistične reči poručuju: Every number is infinite; there is no difference.
(I:4). Oni koji smatraju sebe pozvanima da predvode neka se sete mističnih reči
po poslednji put: Let my servants be few & secret: they shall rule the many
& the known. (I:10). Yet there are masked ones my servants: it may be that
yonder beggar is a King. A King may choose his garment as he will: there is no
certain test: but a beggar cannot hide his poverty. Beware therefore! Love all,
lest perchance is a King concealed! Say you so? Fool! If he be a King, thou
canst not hurt him. (II:58,59)
Pomenuta izopačenja drevnih doktrina
posledica su prirode univerzuma. Fantomski odrazi svetlosne postavke sveta
zavode ljudski um, delimično dajući za pravo onima koji govore o satanskoj
prirodi ovoga sveta. Elifas Levi je za Satanu rekao da to nije osoba, nije bog,
nego duh i poistovetio ga sa astralnim svetlom koje opasuje Zemlju, podsećajući
na simboličnu figuru uroborosa, zmije koja ustima hvata sopstveni rep. Isus je
rekao da je đavo lažov poput svog oca. Odnosno, astralna svetlost je lažljiva,
varljiva, zavarava um, jer zadržava i odražava mnoštvo slika koje imaginacija
stvara u različitim opažajnim i osećajnim stanjima čoveka. Po Leviju, astralna
svetlost, odnosno veliki magijski agens, jeste medijum koji prožima sve što
postoji na Zemlji, tj Zemlju samu. U tom smislu možemo nagađati imaju li druge
planete astralnu svetlost, ili postoji li astralna svetlost izvan Zemlje, ako
Zemlja uopšte postoji onako kako mi mislimo. U to sada ne bih ulazio.
 |
| Yaroslav Gerzhedovich |
Naravno, ne želim zagovarati
svojevrsni manihejizam, niti mislim da je ovaj svet na neki način zao i
ahrimanski. Ono što ostavlja utisak ahrimanskog jeste izgubljenost ljudske
inteligencije u moru astralne svetlosti i plimi utisaka. Kao da su zvezde pale
u kakvo uzavrelo more obrevši se u nebrojenim gustim mrežama magijskih lanaca.
To su zvezde čija je volja uspavana a inteligencija sputana, akutno stanje
čovečanstva. Astralna svetlost, premrežena magijskim lancima, jeste sredstvo
stvaranja i uništenja. Trenutak početka takvog stanja u bibliji je opisano
iskonskim grehom prvobitnih ljudi čija je posledica pad, odnosno izgon iz
Rajskog vrta, što je jedna prilično pogrešno shvaćena alegorija. Levi je
povodom toga rekao da je Adamov pad bio posledica erotskog trovanja nakon čega
je ljudska vrsta postala izložena dejstvu fatalnog svetla. Naime, prvobitni
Rajski vrt je stvarao određenu vrstu zaštite, držeći ljudska bića van domašaja
astralnog trovanja, ali ta zaštita nije bila potpuna, budući da nije mogla delovati
protiv ljudske znatiželje. Posledica izloženosti astralnom svetlu je mogućnost
greške. Inteligencija je navedena da pogreši, a što je u religijskom tumačenju
poprimilo razmere metafizičkog greha kao posebne kategorije. Svetlo je opčinilo
čula i uznemirilo imaginaciju. Poremećena ravnoteža imaginacije izazvala je
razvoj kobnih slabosti u astralnom omotaču ljudske zvezde u čemu se krije uzrok
smrti. Ljudsko astralno obličje postalo je podložno topljenju i razlaganju od
strane astralne svetlosti (Kastaneda je to nazvao stalnim udarima „kotrljajuće
sile“). Ljudska percepcija izgubila je oštrinu i pouzdanost, utemeljujući se na
fluidnim pozicijama.
Činjenica
je da astralno svetlo teži rastakanju i upijanju entiteta. To je u njegovoj
prirodi. Istovremeno, ono teži da ispuni oblik. Otud to svetlo neprestano
stvara i razgrađuje oblike. Ono utiče na volju ali je i podložno uticaju volje.
Upravo je u toj podložnosti astralnog svetla ljudskoj volji skrivena tajna
magije. Za kraj ovog odeljka, podsetimo se reči velikog Elifasa Levija kojim on
objašnjava prirodu astralnog svetla: „Astralna svetlost zagrejava, osvetljava,
magnetizuje, privlači, odbija, oživljava, uništava, zgušnjava, razdvaja, lomi i
sjedinjuje, pod impulsom moćnih volja. Bog ju je stvorio prvog dana, kada je
rekao: Neka bude svetlost. Ova sila sama po sebi je slepa, ali njome upravljaju
Egregori, tj gospodari duša, ili, drugim rečima, energični i aktivni duhovi.“
(Eliphas Levi, The History of Magic).
