Metafizički Zapad i duh Atlantide

NAPOMENA:

Ovaj tekst preuzet je iz moje knjige "Duh kontrainicijacije" u okviru mojih Sabranih ezoterijskih spisa

Karl Marks je govorio o imperijalizmu kao poslednjem stadijumu kapitalizma. Istoričar Arnold Tojnbi tvrdio je da je povećano gospodarenje nad okruženjem pre prateći elemenat raspada nego rasta. Militarizam je, kako Tojnbi kaže, zajedničko obeležje sloma i dezintegracije te takođe predstavlja obeležje imperijalističkog kapitalizma. Danas je na delu upravo taj Marksov poslednji stadijum kapitalizma, neviđeno ukrupnjavanje kapitala, o čemu piše ekonomista Toma Piketi, odnosno militarizam i povećano gospodarenje nad okruženjem. Simptomatična privatizacija svega i svačega, svih resursa, između ostalog, govori u prilog tome. Podrazumeva se da globalni Zapad, kao izraz imperijalističkog i militarističkog kapitalizma, u suštini i ne može biti imperija u tradicionalnom smislu reči, stoga taj izraz ovde koristim kolokvijalno. Možda bi uputnije bilo terminološki ispraviti Marksovu ocenu te reći kako je pseudoimperijalizam zapravo poslednji stadijum kapitalizma. Globalni pseudoimperijalni Zapad, u užem smislu, danas nije ništa drugo nego zajednička odrednica, odnosno identitetski nosilac svetskog finansijskog kapitala. Upravo je taj kapital esencija Zapada, njegova krv, njegov duh i moć.

U jedinstvenoj svetskoj poplavi finansijskog kapitala vidimo sliku mitskih vodenih stihija koja svet realne ekonomije, skopčane sa stvarnim životom, stvarnom kulturom i civilizacijom, svodi na nivo Nojeve barke koja očajnički pluta po vodenom bespuću. Ta slika je izraz količinske nadmoći svetskog okeana nad svetskim kopnom, čije obale urušavaju špekulativni talasi, sužavajući njegova prostranstva na nivo ostrva čija je idealna slika razuđeni pacifički ili karipski arhipelag. I simbolički, znamenite su i znakovite te tzv ofšor lokacije, poreski rajevi po dalekim tropskim ostrvima koji igraju ulogu savremenih piratskih jataka. Tako je danas svet udavljen u poplavnoj stihiji istorijskih razmera – u poplavi finansijskog Zapada. I sam geopolitički Zapad danas je gotovo bezobalan, tvoreći od sebe ovaploćenje metafizičkog Zapada kao mesta bezdanskog porinuća i utihnuća u procesu rastvaranja. Iznad svega toga, iznad površine te ogromne vodene mase vidimo lunarne odraze i povrh toga duhove Saturna i Jupitera. Istovremeno, gledamo bledunjave odsjaje Sunca koje lagano tone u sve veće dubine. Mesec je produkcija, plodnost kapitala, štampanje novca, njegovo stvaranje ex nihilo, iluzornost valuta, finansijskih derivacija, ogledalo finansijskih špekulacija. Jupiter je prinos, profit, privilegija, dobitak. Saturn je masa, ambijent, onaj koji stvara puteve dešavanja, gospodar vremena i procesa. Na talasima ovog (post)modernog kargo kulta, koji je svojim vernicima i sveštenicima (investitorima) obećao darove (profit), ovo savremeno otelovljenje drevnog boga Mamona, zahvatilo je čitavo čovečanstvo. Ta svetska poplava izraz je manifestacije metafizičkog Zapada, njegovo htonično izbivanje koje u našem vremenu oživljava sudbinu mitske Atlantide – porinuće u vodeni ambis. Na delu je preobražaj majčinskog vodenog elementa, Velike Majke u Strašnu Majku, proždiračicu, čija razjapljena čeljust predstavlja sve izgledniju perspektivu civilizacijskog sunovrata.

melitus gladius

U „Knjizi zakona“ Alistera Krolija nalazi se jedan, za ovu temu indikativan stih: „Dolazi bogat čovek sa Zapada koji će posuti svoje zlato po tebi. Od zlata kuj čelik!“ U ovom iskazu naziremo odraz kargo kulta, ali na jedan drugačiji način. Bogat čovek sa Zapada je predak ili prethodnik, dakle duh, koji dolazi iz sveta mrtvih ili iz sveta onih koji su otišli, te donosi sveti metal od kojeg će adept iskovati zlatni mač. Naravno, nije reč doslovno o zlatu već je ono simbol za nešto drugo. Pomenuti mač je alhemijski melitus gladius, medeni mač, solarni mač, načinjen od zlata, ako zlato shvatimo kao deo podzemnog Sunca, pošto zlato obitava i „dozreva“ pod zemljom. Pomenuti mač je simbol delotvorne upotrebe solarne energije i njenog zemaljskog duhovnog derivata – zlata. Mač od zlatnog čelika je poput ekskalibura i samo je zakoniti kralj dostojan uzeti ga u ruke te razgrnuti talase otkrivajući spasonosno kopno. Taj mitski Zapad, u nekom smislu, može biti i Atlantida, odakle dolazi luč gnoze kojom se napajaju razne magijske i religijske struje. Ovde bih izneo jedan indikativan pasus na samom početku znamenite knjige okultiste Majkla Bertioa:

One time there was a big school of magick on the island of this same Atlantis and the magicians were very powerful. What they didn’t know when they were alive they soon learned after they died. The island, as we said, just sank under the ocean and the magicians went down with it. But they didn’t die, they just became spirits with fish-like bodies and frog-like bodies, and snake-like bodies. They did this so they could continue their work under the ocean, in their big temple down at the bottom of the sea. They are still down there, but they are also spirits and as spirits they are able to do a lot of things. In fact they know how to do more things know then they knew a long time ago. The older they get the more powerful they get. Michael Bertiaux, The Voudon Gnostic Workbook, Weiser Books, San Francisco, CA, USA, 2007, str. 1.

Fritz Schwimbeck

Odatle duboki htonski spavači telepatski i kroz snove utiču na svoje posvećenike. Skarabej, kao htonska životinja, upravo ukazuje na tu mračnu dubinu staništa suštinske plutokratije. Odatle, između ostalog, dolazi i opsednutost, kao i projekcije vanzemaljaca i svega demonskog i opskurnog, mada nisam siguran da li je ispravno sve to tumačiti u ključu nekog mračnjaštva i izopačenosti, ali sam siguran da bi bilo pogrešno odbaciti taj momenat. U suštini nije važno da li je Atlantida uopšte postojala, jer je kao simbol ona stvarna, kao agregat magijske moći i izvor u suštini vampirske sile. Atlantida je okultno vrelo talasokratije i moderne crne parazitske ekonomije na kojoj je utemeljena invazivna pustošeća potrošačka kultura. Ta kultura je izraz najvulgarnijeg oblika kargo kulta, odnosno njegovih sekularnih, agnostičkih modaliteta. Ključna reč takvog izopačenog mentaliteta je uspeh. Uspeh stoji iza svakog interesa, svakog profita, svake moći. Nalazi se u korenu motivacije te predstavlja svojevrsni mentalni talisman pohranjen u savremenog čoveka. Reč greha je Uspeh! Neuspeh je samo posledica.

Međutim, ono što je vrelo parazitske talasokratije, istodobno je i početna tačka vampirskih manipulacija seksualnošću. Seksualnost, odnosno zloupotreba iste, takođe spada u struju okultnih uzroka na kojima počiva današnji globalni kargo kult. Znamo da je tzv najstariji zanat na svetu nekada imao sakralno svojstvo u obliku hramske prostitucije a što je vezano za planetarnu prirodu Venere u obliku raznih boginja. Ipak, ono što želim da naglasim jeste vampirski prauzor hramske prostitucije koji je sakriven duboko u praistoriji, u izopačenjima crnih magova Atlantide. Da bismo dočarali tu sliku dovoljno je setiti se čudovišnih izopačenja pojedinih vračeva iz loze starih vidovnjaka drevnog Meksika koje opisuje Karlos Kastaneda. Oni su pribegavali, za ljudske ukuse zastrašujućem i bizarnom ponašanju, ne bi li opstali, ne bi li se nekako dokopali energije živih ljudi.

Slične načine uzimanja ljudske energije od strane izopačenih čarobnjaka, ali povezane sa seksualnošću, pominje Majkl Bertio. On daje natuknice o svojevrsnim bordelima kojima vladaju slepe sile u službi energetskih vampira koji isisavaju seme muškaraca te tako održavaju svoje bitisanje. Iako u kratkim aluzijama, Bertio je otškrinuo vrata razumevanju suštine porekla fenomena prostitucije. Taj motiv je ukorenjen u dubokom podzemlju crnomagijskog sveta tamo gde obitavaju čudne kreature, poput onih jezivih riba koje žive u velikim okeanskim ambisima gde caruje večna tama. Iz tih dubina dolazi kargo prostitucije i pornografije. Doba Vodolije će svojim talasanjem podići mulj sa dna iz kojeg će ka površini isplivati nepojmljive energije i oblici svesti čije će vibracije i emitovanja zapljusnuti umove i tela ljudskih bića. Vizije poput Lavkraftovih, obnova interesovanja za Atlantidu, pretkolumbovske civilizacije Amerike, dinosauruse, čudovišne vanzemaljce, sve je to posledica svojevrsne renesanse duha Egipta u modernoj civilizaciji. Put iz Egipta vodi pravo ka Atlantidi. Sve to ima svoje utemeljenje u planu duha vremena. Iz perspektive Saturna to je jasno te razumevanjem prirode Saturna možemo pokušati proniknuti zbog čega se stvari o kojima ovde pišem događaju.